Loondoorbetaling bij ziekte naar één jaar

Ondernemers van kleine bedrijven hoeven zieke werknemers straks nog maar één jaar loon door te betalen in plaats van twee jaar. Dit geldt voor bedrijven met maximaal tien werknemers.

Afgelopen vrijdag heeft het kabinet uitspraak gedaan over de loondoorbetaling, waarna minister Asscher de uitspraak bekend maakte. ‘Loondoorbetaling bij ziekte is een enorm probleem bij met name kleine bedrijven’, zegt Asscher. Het zou werkgevers er zelfs van weerhouden om personeel aan te nemen.

De loondoorbetaling zou bekostigd moeten worden vanuit de collectieve werkgeverspremies en de overheid, waar 20 miljoen euro voor wordt uitgetrokken. Het is de bedoeling dat de werknemer er door dit besluit niet op achteruit gaat.

Het is niet de eerste keer dat er gediscussieerd wordt over de loondoorbetaling. Eerder dit jaar had een meerderheid in de Tweede Kamer al aan Asscher gevraagd hiernaar te kijken. Asscher hoopt in november of december ‘de knoop te kunnen doorhakken’, nadat hij in gesprek is geweest met werkgevers, vakbonden en de Kamer.

Bron: P&O Actueel

Nieuwe Wet Bibob treedt in werking en jubileert

De nieuwe Wet Bibob (Bevordering Intergriteitsbeoordelingen Openbaar Bestuur) treedt op 1 juli in werking. De huidige wet wordt per 1 juli uitgebreid zodat onder andere vastgoedtransacties en huisjesmelkerij getoetst kunnen worden. Daarnaast zijn de administratieve lasten voor ondernemers verminderd en zorgt de wet ervoor dat overheden Bibob meer uniform uitvoeren. Tegelijkertijd hebben gemeenten meer ruimte gekregen om Bibob toe te passen naar hun lokale behoefte, doordat zij Bibob kunnen toepassen op iedere gemeentelijke vergunning. De wet Bibob voorkomt dat de overheid ongewenst meewerkt aan criminaliteit en bestaat deze zomer precies tien jaar.

Criminele organisaties maken soms misbruik van vergunningen, subsidies en aanbestedingen om zo illegaal verdiend geld wit te wassen. De Wet Bibob biedt bestuursorganen, zoals gemeenten, provincies en het Rijk, de mogelijkheid om criminele activiteiten aan te pakken. Zo kunnen bestuursorganen vergunningen, subsidies en aanbestedingen weigeren, wanneer blijkt dat achter de aanvraag een criminele activiteit schuil gaat. Dit kan bijvoorbeeld het geval zijn als het vermoeden bestaat dat de aanvrager of financiers met de vergunning geld gaan witwassen of er criminele feiten mee gaan plegen. Ook wordt onderzocht of er niet sprake is van een stroman-constructie.

De Wet Bibob was al van toepassing op vergunningen voor evenementen, horeca, bordelen, coffeeshops, bouw en milieugunningen. Daar zijn nu bij gekomen: vergunningen voor kamerverhuurders, vastgoedtransacties van de (rijks)overheid, vergunningen voor strategische goederen (o.a. wapens) en kansspelexploitatievergunningen.

. . . lees verder op Internet

De ‘kleine lettertjes’ van het contract

De beruchte ‘kleine lettertjes’ in een contract kunnen vaak grote juridische gevolgen hebben. Deze kleine lettertjes worden door de wet algemene voorwaarden genoemd. Zij staan zelden ‘in’ het contract, maar vormen een bijlage die mede inzet is – of zou moeten zijn – van de onderhandelingen. De inhoud van de algemene voorwaarden moet hoe dan ook voor de wederpartij kenbaar zijn, uiterlijk op het moment van sluiten van de overeenkomst, want anders zijn de algemene voorwaarden vernietigbaar.

Een ondernemer doet er verstandig aan om de (concept) algemene voorwaarden van de partij met wie men onderhandelt over een contract kritisch te lezen, of door een deskundige te laten lezen. Algemene voorwaarden vullen als het ware de contractsafspraak nader in. Men dient hier te waken voor het veelal eenzijdige karakter van de ‘kleine lettertjes’. Zij bevatten vaak beperkingen van aansprakelijkheid van de wederpartij, een garantiebepaling die een opsomming behelst van de gevallen waarin juist geen garantie bestaat, korte termijnen voor de uitoefening van rechten door de andere partij, of boetebedingen bij schending van het contract door de andere partij, zonder dat een vergelijkbare boete verschuldigd zal zijn als de opsteller van de voorwaarden het contract schendt.

Algemene voorwaarden zijn volgens de wet snel toepasselijk. Dat bleek wederom uit een recent arrest van de Hoge Raad. De Hoge Raad oordeelde dat als tijdens uitvoerige onderhandelingen tussen professionele partijen door de één in haar offertes steeds wordt verwezen naar haar algemene voorwaarden en ook die algemene voorwaarden worden bijgesloten, zonder dat de ander afwijzend reageert, dat dan de opsteller van de algemene voorwaarden erop mag vertrouwen dat de algemene voorwaarden zijn geaccepteerd.

Dat de bijlage zo onderdeel is geworden van het contract is nog niet het hele verhaal. De wet kent ook een mogelijkheid om een beding in de algemene voorwaarden te vernietigen indien dat beding onredelijk uitpakt. Dat is voor ondernemers wel moeilijker dan voor consumenten. De ruime mogelijkheden tot vernietiging van een ‘onredelijk bezwarend’ contractsbeding zijn volgens Boek 6 van het Burgerlijk Wetboek gereserveerd voor de consument die met algemene voorwaarden wordt geconfronteerd. De wet kent uitgebreide artikelen (de zogenaamde zwarte en grijze lijst) waarin bepaalde contractsclausules worden omschreven die onredelijk zijn, of die vermoed worden onredelijk te zijn behoudens tegenbewijs. De bijzondere rechtsbescherming van deze twee lijsten geldt niet voor ondernemers. De wetgever vindt dat ondernemers goed in staat moeten worden geacht om hun eigen belangen te behartigen.