Het Internet blijft een bron van juridische onduidelijkheid, hetgeen telkens weer leidt tot procedures waarbij er een beroep wordt gedaan op een gebrek aan regelgeving. Op grond van de bestaande regelgeving oordeelde de rechter onlangs dat ‘naamjatten’ op Internet niet is geoorloofd.
Dankzij het Internet kunnen particulieren en bedrijven zich wereldwijd presenteren. Met name ondernemingen ontdekken de commerciële mogelijkheden die het Internet hen biedt. Wie echter wil communiceren moet bereikbaar zijn en om bereikbaar te zijn op Internet moet men beschikken over een zogeheten domeinnaam. Deze domeinnaam kan worden vergeleken met een telefoonnummer, met dit verschil dat de domeinnaam bestaat uit een combinatie van letters en niet uit cijfers. Iedere domeinnaam is, net zoals een telefoonnummer, uniek.
De eigen handelsnaam of een door de onderneming gevoerd merk zijn voor de hand liggende domeinnamen. Onlangs werd echter een aantal banken onaangenaam geconfronteerd met het feit dat een derde de naam van hun onderneming als domeinnaam heeft laten registreren. Het intypen van bijvoorbeeld ‘www.vsbbank.com’ gaf geen toegang tot de website van de VSB-bank. In plaats daarvan kwam men terecht op de site van de – naar bleek onrechtmatig handelende – derde.
De president van de Amsterdamse rechtbank maakte korte metten met de derde. Deze beriep zich op het feit dat er ten aanzien van het Internet geen sprake was van heldere (internationale) regelgeving. Dit nu maakte volgens de president niets uit, aangezien in Nederland voldoende steun kon worden gevonden in het hier geldende merken- en handelsnaamrecht.
oktober 1997