Als een afnemer zijn rekening niet binnen de op de factuur gestelde termijn betaalt, gaat de crediteur zijn debiteur bellen of aanmanen. In verband met de opeisbaarheid van de vordering dient de aanmaning in elk geval schriftelijk te geschieden. Maar wat als de debiteur vervolgens nog steeds niet wil betalen?
Meestal wordt in zo’n geval een incassoprocedure gestart. Dit is een relatief snelle en goedkope procedure waarbij de rechter de gegrondheid van de vordering zal beoordelen en de crediteur een machtsmiddel in handen zal geven in de vorm van een vonnis. Probleem is echter dat de crediteur telkens achter de debiteur aan blijft hollen. Een redelijk alternatief is de faillissementsaanvraag als incassomiddel.
Bij de faillissementsaanvraag als incassomiddel wordt de vordering te zamen met een andere vordering door een crediteur gebruikt om de debiteur tot betalen te dwingen. De voordelen zijn evident. Niemand wil graag failliet en veel debiteuren zullen dan ook onmiddellijk overgaan tot betaling.
Nadelen zijn dat er ten minste twee vorderingen nodig zijn en dat een advocaat ingeschakeld moet worden hetgeen extra kosten met zich meebrengt. Deze kosten kunnen geheel of gedeeltelijk verhaald worden op de debiteur. Dat de debiteur zichzelf of zijn bedrijf failliet laat verklaren in plaats van te betalen, hoeft voor de crediteur niet per se een nadelig risico te zijn. Op deze wijze voorkomt hij dat de schuldenpositie van de debiteur verder oploopt terwijl betaling uitblijft.
Gedeeltelijke betalingen
Pas evenwel op met gedeeltelijke betalingen. Indien de crediteur in het kader van een faillissementsaanvraag (als incassomiddel) een betalingsregeling aangaat en de debiteur die ten dele nakomt, kunt u de faillissementsaanvraag doorzetten. De curator kan echter het reeds betaalde gedeelte terugvorderen. Dit omdat de crediteur betaling heeft ontvangen, terwijl de crediteur wist dat het faillissement reeds was aangevraagd.
februari 2000